«ساوت چاینا مورنینگ پست» نیز به عامل مهم دیگری اشاره می کند که می تواند پوتین و شی را به گفت و گو در ازبکستان ترغیب کند. پیش از این، پنج جمهوری اتحاد جماهیر شوروی در آسیای مرکزی توجه چندانی در رسانه های غربی به خود جلب نمی کردند. مگر اینکه آنها از تأثیر خروج بی رویه نیروهای آمریکایی از افغانستان بر منطقه صحبت می کردند. اما اکنون تروریسم بینالمللی و باندهای جنایتکار بار دیگر منطقه را به انبار باروت تبدیل میکنند. کافی است شورش های اخیر در قزاقستان را یادآوری کنیم، این خطر که درگیری ها در افغانستان ممکن است بر تاجیکستان، ترکمنستان و قرقیزستان تأثیر بگذارد. این به طور مستقیم به منافع چین و روسیه مربوط می شود.
این روزنامه آمریکایی می نویسد دفتر رئیسجمهوری چین گفته است که وی ممکن است شخصا در این نشست شرکت کند و علاوه بر پوتین، دیدارهای دوجانبهای با سایر رهبران شرکت کننده در نشست از جمله پاکستان، هند و ترکیه داشته باشد.
در ادامه آمده است که احتمال دارد ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه و شی جین پینگ، رئیس جمهوری چین در نشست سازمان همکاری شانگهای در سمرقند ملاقات کنند. طبق اطلاعات رسانه های آمریکا، پکن در حال آماده شدن برای اولین سفر شی به خارج از کشور از بعد از آغاز همه گیری کرونا است. این [ملاقات] به دو رئیس جمهور امکان می دهد که چشم در چشم درباره اوضاع اوکراین و پیرامون تایوان گفت و گو کنند.
با این حال، این احتمال وجود دارد که سمرقند نه تنها به بستری برای گفت و گو بین رهبران روسیه، چین و کشورهای آسیای مرکزی تبدیل شود بلکه به نوشته روزنامه هندی اکسپرس، نارندرا مودی، نخست وزیر هند، شهباز شریف، نخست وزیر پاکستان و حتی رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه ممکن است در این نشست حاضر شوند. ورود مودی و شریف قابل درک است. بالاخره هر دو کشور عضو سازمان همکاری شانگهای هستند. تحلیلگران هندی پیشنهاد می کنند که حضور این همه رهبر می تواند تماس های مهم دوجانبه را تسهیل کند. مودی و شی می توانند راه های حل اختلاف مرزی چین و هند را بررسی کنند.
این کارشناس در پاسخ به سوالی در مورد ابتکار یارووایا گفت که سازمان همکاری شانگهای کشورهای مختلف را متحد می کند. برخی از آنها کاملاً در مناقشه روسیه با اوکراین دخالت ندارند. بخش قابل توجهی از اعضای سازمان همکاری شانگهای مایلند از آن دوری کنند. تمام تصمیمات سازمان همکاری شانگهای با اجماع اتخاذ می شود. کاشین در پایان گفت: اگر حداقل یک کشور عضو رسمی سازمان همکار های شانگهای بگوید “نه”، هیچ چیز جواب نمی دهد.
قرار است اجلاس سران سازمان شانگهای شهریور امسال در شهر سمرقند ازبکستان برگزار شود.
«ایرینا یارووایا»، نایب رئیس دومای دولتی نیز پیشنهاد کرد که پلاتفرم سازمان همکاری شانگهای به عنوان مهم ترین پلتفرم در زمینه مقابله با نازیسم و تدوین کنوانسیون سازمان همکاری شانگهای برای مقابله با نازیسم در نظر گرفته شود.
آخرین بار پوتین و شی به طور مستقیم در ماه فوریه در پکن صحبت کردند و گفتند که «روابط روسیه و چین حد و مرزی ندارد».این جمله مقامات آمریکایی را آزار می دهد. ند پرایس، سخنگوی وزارت خارجه آمریکا گفت که روابط روسیه و چین در حال شکوفایی است و نظمی را که برای هشت دهه جهان را در کنار هم نگه داشته است، تهدید می کند. و تایید رشد این روابط این واقعیت است که چین سربازان خود را برای شرکت در رزمایش وستوک به روسیه می فرستد.
سازمان همکاری شانگهای در سال ۲۰۰۱ با امضای یک بیانیه مشترک توسط رهبران کشورهای قزاقستان، چین، قرقیزستان، روسیه، تاجیکستان و ازبکستان تأسیس شد. در سالهای بعد، هند و پاکستان نیز به آنها پیوستند. همکاری بین کشورهای عضو در سطوح مختلف: از جمله در زمینه تضمین ثبات و صلح منطقه تا تبادل دانش و فناوری علمی، فرهنگی و آموزشی انجام میشود