انتشار: تیر 06، 1403
بروزرسانی:
20 آبان 1404
ژاپنی ها پای پلاستیک را به تبلیغات خوراک باز کردند
کارشناس توسعه روابط فرهنگی ژاپن اظهار داشت: در نگاه اول این محصولات دست ساخته ممکن است چیزی بیش از یک شکل تبلیغاتی به نظر نرسد، اما در نگاه دوم حکایت از خلاقیتی بالا دارد. خلق یک دانه کوچک برنج، رشته های ماکارونی یا چرخش ملایم بشقاب تزئین شده، نیازمند مهارت بالاست. برای ساخت این قطعات از تکه های رزین به گونه ای استادانه استفاده شده است.
سه دهی گفت: اجناس سانپورو کاربردی و جذاب هستند و بازدیدکنندگان می توانند در اوقات فراغت خود در فروشگاه های این محله به گردش بپردازند. هنرهای دستی سانپورو فقط برای استفاده افراد حرفه ای نیست. در کارگاه های هنرهای دستی در سراسر ژاپن به افراد غیرحرفه ای علاقه مند آموزش داده می شود که چگونه سانپوروی مخصوص خودشان را بسازند، آن را بسته بندی کرده و با خود به منزل ببرند.
استفاده از صنعت پلاستیک در تبلیغ غذا
کارشناس توسعه روابط فرهنگی ژاپن گفت: هسته اصلی در غذاهای ژاپنی، مفهوم هماهنگی است که در زبان ژاپنی به «wa» شهرت دارد. wa تعادل ظریف و همزیستی عناصر متضاد، طعم ها، بافت ها، رنگ ها و حتی فصل ها در یک وعده غذایی است؛ این اصل نه تنها در آشپزی بلکه در تمام جنبه های زندگی ژاپنی ثابت است.
سانپورو، هنری با پیشینه غنی
شاهکاری هنری به نام سانپورو
کارشناس توسعه روابط فرهنگی ژاپن بیان کرد: رشته های براق نودل که دور چوب های غذاخوری پیچیده شده، کاسه های پر از برنج به همراه تکه هایی از سبزی های خرد شده، توهم به هوا رفتن بخار از روی بشقاب را ایجاد می کند، جلوه هایی از شربت آبی و پوسته تخم مرغ که روی توده ای خامه ریخته می شود و روی آن یک میوه گیلاس به مانند نگین جواهری خودنمایی می کند؛ هر بیننده ای را به امتحان کردنش ترغیب می کند. حال تصور کنید همه این خوراکی های به ظاهر خوشمزه و وسوسه انگیز چیزی به جز پلاستیک نیست!
سه دهی اظهار داشت: در ابتدا بیشتر نمونه های سانپورو با موم ساخته می شد. موم در دسترس بود و به آسانی شکل می گرفت، اما یک نقطه ضعف بزرگ داشت. در دمای حدود ۶۵ درجه سانتیگراد ذوب می شد. در این صورت زمانی که نمونه های غذایی در یک روز آفتابی در یک محفظه شیشه ای قرار می گرفت، در معرض خطر ذوب شدن بود. به همین دلیل استفاده از موم برای نمونه های غذایی تجاری به شدت کاهش یافت، اما امروزه بیشتر نمونه های غذایی رستوران ها از پلاستیک به ویژه پلی وینیل کلراید(pvc) و نیز مواد دیگری مانند سیلیکون و ژلاتین ساخته می شود. سه دهی توضیح داد: سانپورو (Sanpuru) یا شوکوهین سانپورو (Shokuhin Sanpuru) کُپی غذاهای وسوسه انگیز واقعی است. این شاهکارهای هنری در بیرون رستوران ها، در فیلم های سینمایی یا تلویزیونی به نمایش گذاشته می شود.
سه دهی افزود: رستوران رفتن در فرهنگ ژاپنی نهادینه شده است. خانه های آنها اغلب فضای محدودی دارد و کوچک است به همین خاطر مهمانی ها در بیرون از منزل برگزار می شود و خود ژاپنی ها هم اغلب بیرون از منزل غذا می خورند.
کارشناس توسعه روابط فرهنگی ژاپن افزود: یکی از محله های مشهور برای تجربه کالاهای سانپورو، کاپاباشی دوری(Kappabashi-dori) است. این منطقه به دلیل داشتن فروشگاه های لوازم آشپزخانه صنعتی، چاقوهای آشپزی درجه یک، ظروف سفالی در رنگ ها و طرح های مختلف، شهرت جهانی دارد.
وی گفت: فرهنگ غذایی ژاپن در دوره اِدو(Edo Period) با حضور دستفروشان خیابانی که به بازرگانان و کارگران شهر غذا می فروختند، رونق گرفت. در این دوره مردم به خوردن وعده های غذایی در خارج از منزل روی آوردند. سپس با گذشت زمان و افزایش دامنه گزینه های موجود در منو، نمایشگرهای واقعی جای خود را به نمونه های مشابه و غیراصل دادند.
مریم سه دهی در گفت وگو با خبرنگار گردشگری ایرنا، درباره فرهنگ خوراک ژاپن و تبلیغات غذا در این کشور اظهار داشت: در سرزمین آفتاب هنر آشپزی یک سبک زندگی به شمار می رود. غذاهای ژاپنی بسیار فراتر از خوراک بوده و انعکاس دهنده فلسفه فرهنگی عمیقی هستند که در طول قرن ها تکامل یافته است.
کارشناس توسعه روابط فرهنگی ژاپن گفت: کالاهای سانپورو محصولی با تاریخچه غنی در ژاپن است. برای ساختن این محصولات به هنرِ دستِ یک متخصص ماهر نیاز می باشد. هنرمندی دقیق و خلاق و جزئی نگر؛ سانپورو بی شک یک هنر جذاب است که توجه هر مخاطبی را به خود جلب می کند. این بار که در خیابان های ژاپن به دنبال غذای مورد علاقه خود هستید، در زمان عبور از جلوی رستوران ها، سوشی فروشی ها، پیتزافروشی ها به پیشخوان رستوران ها بیشتر دقت کنید. منبع: https://www.irna.ir/news/85513776/%DA%98%D8%A7%D9%BE%D9%86%DB%8C-%D9%87%D8%A7-%D9%BE%D8%A7%DB%8C-%D9%BE%D9%84%D8%A7%D8%B3%D8%AA%DB%8C%DA%A9-%D8%B1%D8%A7-%D8%A8%D9%87-%D8%AA%D8%A8%D9%84%DB%8C%D8%BA%D8%A7%D8%AA-%D8%AE%D9%88%D8%B1%D8%A7%DA%A9-%D8%A8%D8%A7%D8%B2-%DA%A9%D8%B1%D8%AF%D9%86%D8%AF
جنس کالاهای سانپورو: از موم تا پلاستیک
سه دهی درباره تاریخچه سانپورو توضیح داد: قدمت سانپورو به طور رسمی به اواخر ۱۹۲۰ میلادی برمی گردد زمانی که صنعتگران و سازندگان شمع، اقلام غذایی غیرواقعی تولید می کردند تا مشتریان رستوران ها بتوانند به راحتی و بدون نیاز به استفاده از منو، غذای مورد نظرشان را سفارش دهند. با این وجود سنت نمایش یک بشقاب غذا خارج از رستوران به منظور جذب مشتری در سال های ۱۸۰۰ میلادی نیز رایج بوده است. وی گفت: در خیابان های این کشور رستوران زیاد و معمولا هم شلوغ هستند، با توجه به تنوع منوی غذایی، اغلب رستوران ها، غذاهایی که سرو می کنند به همراه مواد لازم به کار رفته در پخت آن را به مخاطبان خود به شیوه ای خاص و منحصربه فرد نمایش می دهند. تاریخچه و اجناس کاربردی و جذاب سانپورو
وی گفت: در حالی که فناوری پیشرفته تولید مواد غذایی غیرواقعی در مقیاس انبوه شکل گرفته اما محصولات سانپورو اغلب به دست صنعتگران آموزش دیده، ساخته می شود تا با ظرافت هرچه تمام تر در معرض دید مخاطبان قرار گیرد. هنرمندان خالق این آثار باید بتوانند موم را به اشکال مختلف دستکاری کرده و لایه های رنگی را با استفاده از قلم مو تغییر دهند. تمام جزئیات باید روی ماکت قرار داده شود. این هنر ترکیبی از مجسمه سازی و نقاشی با حداکثر جذابیت های آشپزی است.